Muzyka wojny secesyjnej

Stylized drawing of a man on a mule, dressed in suit coat with feathers in his hat; the sheet music is entitled „How Are You John Brown, Comic song, Sequel to Here’s Your Mule.” — Typowa okładka nut, na której przedstawiano postacie z epoki, takie jak John Hunt Morgan.

Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej muzyka odgrywała znaczącą rolę po obu stronach konfliktu: Unii i Konfederacji. Na polach bitewnych różne instrumenty, w tym trąbki, bębny i piszczałki służyły do wydawania rozkazu wymarszu, a czasami po prostu do zwiększenia morale wśród żołnierzy. Śpiew traktowano również jako czynność rekreacyjną, ale był też sposobem na obniżenie nieuniknionych napięć spowodowanych walką na wojnie. Gdy armie przeciwników znajdowały się w małej odległości od siebie, czasami ich zespoły grały w nocy przed bitwą.

Każda ze stron miała swoje ulubione utwory, a niektóre z nich były lubiane przez ludzi zarówno z Północy, jak i Południa, czego przykładem było zamiłowanie prezydenta Abrahama Lincolna do pieśni Dixie, nieoficjalnego hymnu Konfederatów^[1]. Do dziś wiele z pieśni z czasów wojny z lat 1861–1865 jest wykonywanych jako utwory patriotyczne. Muzyka tamtych czasów inspirowała również artystów XX-wiecznych, takich jak Lynyrd Skynyrd, czy Elvis Presley.

↑ LINCOLN CALLED FOR „DIXIE”. - Had It Played After Richmond’s Fall Because He Linked It. [w:] The New York Times [on-line]. 7 lutego 1909. [dostęp 2011-08-13]. (ang.).

[1] LINCOLN CALLED FOR „DIXIE”. - Had It Played After Richmond’s Fall Because He Linked It. [w:] The New York Times [on-line]. 7 lutego 1909. [dostęp 2011-08-13]. (ang.).

[1]